U kent vermoedelijk wel de zoetzure saus van Chinese gerechten. De basis is tomaten, rijstazijn en suiker. Dat gebruiken we nu ook, met dien verstande dat yacon ook zoet(ig) is. Maar yacon staat zijn zoetigheid niet af, het is nauwelijks gaar te koken. Dus we voegen een pietsie suiker toe. (Voor ons is dat panela, ook bekend als oersuiker.)
Het is winter. We hebben geen tomaten meer. Over het algemeen eten we wintergroenten, kopen geen verse paprika, tomaten et cetera. Volgens Eating on the Wild Side zijn ingeblikte tomaten zeer goed in voedingswaarde, omdat ze echt rijp worden geplukt en direct worden verwerkt.
In datzelfde boek staat dat geperste knoflook het meest gezond is, zeker als je het een tijdje voor verwerking doet. Dan worden allerlei stofjes aangemaakt. Pers je en verhit je het kort erna, dan heeft knof minder effect.
Verhit een wok met een redelijke scheut olie. Smoor daarin de uisnippers glazig, dus niet te heet bakken en regelmatig omscheppen. Na een vijftal minuten de tomaten en het sap waarin ze zitten erbij doen. Knijp de tomaten door de vingers fijn. Breng aan de kook. De yacon mag er al vrij vlot bij worden gedaan. Doe de knoflook er dan ook bij. En, als u dat wenst, wat Spaanse peper. Laat een poosje sudderen, tot de tomaat wat is ingekookt. Dan een scheut rijstazijn er in doen, of twee. Even proeven. (Licht) zuur? Okay. Dan in balans brengen met wat suiker. Niet te veel, het moet niet zoet zijn, maar zoetzuur, zoals augurken. Misschien een beetje zout om wat diepte aan de smaak te geven. Proef zelf. Vervolgens de prei erbij. En op het laatst de garnalen. Deze moeten niet te lang koken, dan wordt het net rubber.
Serveer met (gele) rijst.
7 december 2017
Nog heel wat yacon te eten. En dit smaakt uitstekend. Mrs. M toonde zich erg tevreden en at als een dokw… uh, dat nu ook weer niet.
