bron: Gourmet
fikse scheut olijfolie; 1 bol knoflook, de tenengepeld en in de lengte in dunne plakjes gesneden; 1 middelgrote ui, fijngesneden; 700 gr snijbiet, met stelen; 125 ml water; 300 gr spaghetti; 100 gr kalamata of taggiasche of andere goede zwarte olijven zonder pit, in snippers gesneden; 100 gr feta (echte!), verkruimeld; 100 gr gedroogde krenten; peper en zout
De knoflook als eerste snijden en dan 10 minuten laten liggen. Waarom? Lees Eating on the Wild Side (in Nederland: Supergroente & Powerfruit).
Neem een stevige gietijzeren pan (kasserol). Verhit een fikse scheut olie op middelhoog vuur. Als het begint te bewegen, de plakjes knoflook erbij doen. Een paar minuten al roerend bakken. Eruit nemen als ze mooi bruin beginnen te kleuren en op een stuk keukenpapier uit laten lekken.
Giet desnoods wat olie weg. Maar bewaar wat voor het vervolg.
Trek het blad van de snijbiet. (Wassen, 3 x wassen is schoon.) Het blad hakt u grof.
De snijbietstengels worden heel dun gesneden. Breng in een pan langzaam water aan de kook voor de spaghetti.
Smoor de ui op middelhoog vuur in de pan met het restant olie. Als ze zacht en gelig begint te worden, de krenten erbij doen. Als ze na een minuut of zo zacht beginnen te worden, de snijbietstengelstukjes erbij. Doe er een scheutje water bij en wat peper en zout. Leg het deksel op de pan en laat het op middelhoog vuur een minuut of vijf sudderen.
Denk er om dat u uw spaghetti kookt – afhankelijk van de kooktijd moet u hier ergens de pasta in de pan met kokend water doen.
Doe de snijbietblad in de kasserol en laat nog eens pakweg 5 minuten smoren. Meng de beetgare spaghetti met de snijbietmassa en de olijfsnippers.
Schep op borden. Strooi er verkruimelde feta overheen en de knoflookchips.
Serveer
9 juli 2014
De vriendentafel van H en A is om de week op woensdag. De andere week hebben we ‘s avonds Chocoweb-overleg. Maar ergens is het uit de pas gaan lopen: vanavond niets en volgende week woensdag beide.
Het heeft de hele dag, net als gister, geregend. De Ark van Noah kwam nog net niet voorbij varen. Geen vriendentafel, dan maar een gerecht maken dat ik ergens in 2008 heb opgeduikeld en nog op de harde schijf staat. Nu op de site.
“Heerlijk,” zei mrs. M “Is er nog meer?” Nee, we koken vrij exacte porties. Maar het is inderdaad een wonderlijke smaakcombinatie. De bittere broosheid van de knoflookchips, het zoete van de krenten en daarbij de feta. Ingebed in het aardse van de snijbiet.
Opmerkingen
Geen
