De Round Table of Responsible Soy (RTRS) – een convenant voor verantwoorde soja – is door het WNF in 2006 in het leven geroepen omdat de Basel Criteria for Responsible Soy Production in 2005 onvoldoende steun uit het bedrijfsleven kreeg.

Pikant detail

De Nederlandse regering was in eerste instantie de belangrijkste financier van RTRS. Eind 2010 kreeg zij haar twijfels over het nobele karakter van deze lobby-organisatie; ze weigerde een subsidieverzoek van 68 miljoen euro, ingediend door Solidaridad en het WNF.

Levenloze akkers

Wie ooit het programma van de Keuringsdienst van Waarden heeft gezien over de sojateelt in Zuid-Amerika weet dat dit het domein van Monsanto c.s. is. Eindeloze akkers met soja, geen leven. Geen vliegje of vogelpoep op de autoruit. Want er staat genetisch gemodificeerde soja en het bestrijdingsmiddel is RoundUp. Alle planten dood, behalve de soja. En dus killing voor de biodiversiteit.

Legitimatie gentech / green washing

Alles heet tegenwoordig duurzaam en verantwoord te zijn. RTRS is een nogal heikele zaak. Als je op het Internet gaat grasduinen kan je niet anders concluderen dat het een pact is tussen het WNF en de grote gentech bedrijven als Syngenta en Monsanto. Critici noemen RTRS een poging om gentech soja op grote schaal "groen" te maken. Green washing heet dat. En Solidaridad doet daar ook aan mee.
Je kunt het natuurlijk ook beschouwen als een stap in de goede richting om het slopen van de natuur voor soja-akkers te beteugelen. Maar als je in de materie duikt, wordt al snel duidelijk dat korte termijn economische belangen het zwaarst wegen

De Utz Certified van de soja-industrie

Waar Utz Certified voor koffie en cacao in het leven is geroepen omdat de normen voor fair trade e.d. voor de grotere bedrijven te streng waren, lijkt RTRS dat voor soja. Maar dan in nog ergere mate. De giganten van de wereld zijn lid van deze ronde tafel: Syngenta en Monsanto hebben we al genoemd. Maar ook onze eigen Ahold – die tevens de oprichter van Utz was -, Arla, AkzoNobel, natuurlijk Cargill (een van de allergrootse voedselgiganten), ForFarmers – de diervoederfabrikant -, Migros en Coop uit Zwitserland, Nestlé, MVO (niet maatschappelijk verantwoord, maar productschap margarine, vetten en oliën) en uiteraard Unilever en VION.

Open protestbrief

In mei 2010 is er door diverse organisaties een open brief aan RTRS gestuurd. De belangrijkste klachten zijn:
1)   RTRS is niet representatief; het heeft onvoldoende steun (de giganten doen mee, maar geen steun van ecologische landbouwers, sociale bewegingen et cetera
2)   Slappe criteria. RTRS certificeert in feite genetisch gemanipuleerde soja en het gebruik van pesticiden – want in Zuid-Amerika wordt grotendeels gentech soja geteeld, die resistent is tegen glyphosaat (de zgn. RoundupReady soja van Monsanto).Ontbossing wordt niet gestopt. Het mag worden geteeld op grond die tot mei 2009 bos was en in de toekomst ook als de grondeigenaar "wetenschappelijk bewijs" kan overleggen dat het, kort door de bocht gezegd, waardeloos bos is en dat het niet land betreft van locale bevolkingsgroepen. Hetgeen niet wordt gespecificeerd.
3)   RTRS claimt klimaatvoordelen. Het schijnt zo te zijn dat RTRS tezamen met Monsanto tijdens de klimaattop in Kopenhagen heftig heeft gelobbied. En daarmee wonnen ze de Angry Mermaid Award voor de slechtste klimaatlobby. Kortom, RTRS claimt wel, maar dat is gebakken lucht.

Twee grote Braziliaanse sojaproducenten, APROSOJA en ABIOVE zijn in augustus 2010 uit RTRS gestapt. De regels voor ontbossing waren hen te streng…. Hiermee is Brazilië, een van de grootste sojaproducenten, amper nog in RTRS vertegenwoordigd.

Pact met de Panda – Ah! Prins Bernhard!

De Duitser Wilfried Huismann maakte de film "Dem Pakt mit dem Panda" (en de panda is het WNF). In het Engels heet het "The Silence of the Panda". Het gaat over de integriteit van het WNF en de nauwe banden die deze organisatie heeft met multinationals, waaronder Monsanto. De documentaire is uitgezonden door de Duitse tv (ARD). Het heeft het WWF (zoals het WNF daar heet) vele donateurs gekost.
Uit de documentaire zou blijken dat het WNF, opgericht in het post-koloniale tijdperk door de Europese aristocratie, nog een geheim genootschap kende: de Club van 1001. Opgericht door Prins Bernhard en de leden waren voornamelijk captains of industry, maar ook de leden van de militaire junta van Argentinië en Mobuto van Zaïre.

Op deze site leest u een artikel dat in de Süddeutsche Zeitung verscheen – en na enkele dagen van de site verdween. Op YouTube en andere kanalen is de documentaire niet meer te vinden, anders dan dat het beelden bevat die eigendom zijn van ARD en (dus) niet vertoond mogen worden.