Comida Mexicana

Mexicaans eten raakt in. Comida Mexicana betekent Mexicaanse Keuken. Rosa Cienfuegos stelde een fraai kookboek samen met goed maakbare gerechten. En bedenk dat Mexico en Zuid-Amerika de oorsprong vormen van veel groenten die we vandaag de dag vrijwel dagelijks eten.

Met een Mexicaans kookboek ben je bij ons aan het juiste adres. Daar waar Columbus (eigenlijk Hernan Cortés) een voet aan land zette was het gebied van de Cucurbita pepo – pompoenen en courgettes. Maar Mexico is ook het land waar de oorsprong van de bonen ligt, Phaseolus vulgaris en P. coccineus. En verder was er cacao en mais. Maar Zuid-Amerika is ook het gebied van de aardappels, tomaten, yacon, mashua, oca, olluco, aubergines en veel meer.
Overigens, wat we nu kennen als ‘typisch Mexicaans’ is wat de Azteken al kookten, zo werd het opgetekend door de Spanjaarden die de inheemse cultuur beschreven.

Opmerkelijk en leuk is de opmerking dat de kievitsbonen – een van de meest smaakvolle, naar onze mening – worden gebruikt. En epazote. Dat zaaien we bijna elk jaar.

Onze andere hobby is ClearChox – hele goede chocola die we van over de wereld importeren en distribueren. Een van de merken is Kuná uit Ecuador. Dat is niet Mexico, ware het niet dat Luis Leon, die het merk samen met zijn echtgenote Maria-Fernanda Andrade heeft opgezet, een Mexicaan is. En Luis bij ons in Nederland logeert en mee-eet, kan het niet scherp genoeg zijn. In Ecuador zijn we met hem dus vooral naar Mexicaanse eethuizen geweest.

En dan is er Gerhard Bathoren, de voorzitter van onze Stichting De Tuinen van MergenMetz. Groninger van geboorte en verzot op de Mexicaanse keuken. Hij bereidt graag een of ander Mexicaans gerecht. (Met hem hebben we de potcast van Merit Hondelink en Amanda Brouwers opgenomen, we (hij dus) maakten pollo con mole.) Het ligt dan ook voor de hand om Gerhard te vragen wat hij van dit boek vindt.

Zijn oordeel is positief. Een Groninger is nuchter, regelt het zelf wel en prestaties van een ander worden kritisch beoordeeld. Gerhard heeft een enkele opmerking en zegt: “Wij zullen dit boek niet snel afraden.Veel plezier ermee!” Dat is dus heel positief.

Gerhard schrijft:
“Wat middels een quickscan vooral opvalt is de veelvuldige aanwezigheid van Luchadores (beoefenaars van de Lucha Libre), oftewel: Mexicaanse vrijworstelaars. De link met de film Nacho Libre – u weet wel, met Jack Black, van Tenacious D – is snel gelegd.” [Nee, nooit van gehoord, dat wisten we niet 🙂 ]

Inhoudelijk is er veel verschillends te zeggen over dit boek. Veel plaatjes, die je een goed beeld geven van hoe het resultaat er uit dient te zien. En – compliment, want niet onbelangrijk – die nodigen uit om aan de slag te gaan.

Het boek vangt aan met de Inleiding, waarin auteur Rosa zich voorstelt. Ik kom daar later op terug. Dan volgt een summiere beschrijving van de Mexicaanse voorraadkast. Leuk, maar in zijn beperktheid heeft deze weinig toegevoegde waarde. En dan gaat het los! In hoofdstukken Snacks, Garnachas, Taco’s, Tamales, Torta’s, Fruto de Mar, en Desserts krijgen we een fantastische reeks gerechten voorgeschoteld.
Tot slot het hoofdstuk Basis, op een wat merkwaardige laatste plaats, achterin het boek. Maar dat maakt het ook wel weer fijn, dat je niet eerst dertig-en-nog-wat bladzijden door hoeft, voordat het echte werk begint.

Een heldere pagina-indeling maakt het bijzonder lees- en bruikbaar. De receptuur is ronduit goed te noemen. Het bovenste deel van de pagina bevat de naam van het gerecht en een korte beschrijving, uitleg, of anekdote. Daaronder, ter linkerzijde de ingrediënten, en ter rechter zijde de bereiding. Die is summier, maar afdoende beschreven. Ik heb geen missers kunnen vinden. De ingrediënten zijn goed verkrijgbaar, geen moeilijke toestanden dus. Zoals gezegd, het boek bevat veel plaatjes. Bijna elk gerecht is op linker- of rechterpagina voorzien van eetlust opwekkende visualisaties. Zeer inspirerend!

Dan nog even over mevrouw Rosa zelf. Elk hoofdstuk of gerecht is voorzien van een kleine anekdote of uitleg van het gerecht. En daar gaat het een klein beetje mis. Na de zoveelste “ik herinner mij”, “in Mexico”, “buiten Mexico”, of “veel Mexicanen”, bekruipt toch langzaam het gevoel dat iemand hier, heel navelstaarderig, nét iets teveel een feel good sfeer probeert op te roepen. En dat is jammer, want het boek en de gerechten hebben dat helemaal niet nodig.”

[We kunnen het niet nalaten, maar de familienaam van de auteur, Cienfuegos, betekent ‘honderd vuren’. Een gepeperde naam om trots op te zijn, als Mexicaanse 🙂 Ze woont en werkt overigens sinds 2010 in Australië. ]