Dit is zzzzmikkellen en zzzmullen. Het bittertje van de roodlof, het perenzoet en de krak van de walnoten.
- 1 bol radicchio di Chioggia (de paarsrode bol)
- 100 gr Parmezaanse kaas, vers geraspt
- scheut olijfolie
- 2-4 st peren, geschild, in plakken
- 3 st eieren
- 1 bakje ricotta
- bladerdeeg of hartig taartdeeg
- peper (& zout)
- walnoten, gepeld
-
Verwijder het vuile buitenste blad. Snijd de radicchio doormidden, verwijder de stronk en snijd de krop in repen en die nog eens een paar keer doormidden.
-
Schil de peren, eerst maar eens twee, dan zie je wel of je meer nodig hebt. Snijd de peren doormidden en dan in plakken. Verwijder het deel dat klokhuis heet.
-
Verwarm de oven voor op 200-220 graden Celsius.
-
Neem een stevige pan, verhit een scheutje olijfolie en smoor daarin de radicchio tot ze wat kleiner is. Het moet wel bijtbaar blijven, dus geen moes. Af laten koelen.
-
Bekleed de quichevorm of taartvorm met het bladerdeeg. Of gebruik hartig taartdeeg. Prink wat gaten in de bodem en bak een minuut of tien blind. Haal uit de oven. (Opgepoft bladerdeeg weer in vorm brengen.)
-
Meng in een ruime kom de ricotta, een paar handjes kaas, lekker wat peper uit de molen en de eieren.
-
Meng de gesmoorde, afgekoelde radicchio erdoor.
-
Schep over in de taart-/quichevorm. Gebruik een opscheplepel en strijk het glad.
-
Drapeer de schijven peer er in de rondte in. Vul de "gaten" met walnoten. Als er niet voldoende peer is, een van de overgebleven peren gebruiken.
-
Strooi er de rest van de Parmezaanse kaas over en schuif in de oven. Bak 20-30 minuten.
-
(Wij gebruiken dus geen zout, zout zit in de kaas en in het deeg. Dat is meer dan voldoende.)
Hier staat een recept voor hartig taartdeeg. Wij maken ook gebruik van grote vellen bladerdeeg, die zijn bij de groothandel te krijgen. Of plak zelf kleinere vellen aan elkaar.
Wij gebruikte de peer Doyenné du Comice – gewoon de lekkerst peer die er is.
11 november 2020
Quichen of delen. Taart of quiche. We hadden veel radicchio. Dit is de laatste bol die we verwerkten. Gerhard was enthousiast. Die ziet het helemaal voor zich om het bij lunches of diners als kleine, eenpersoons taartjes te presenteren. Zoet en bitter, het is een prachtige combi. Er zijn zelfs restaurants die zich Bitter & Zoet noemen. Maar dan moet je wel naar Veenhuizen, vroeger een straf, nu is het zeker het bezoeken waard als ook de omgeving met Wilhelmina- en Frederiksoord. Enfin, dat heeft niets met deze quiche of taart te maken.
