Blue Coco, zo heet de klimmende boon die ik eind vorig jaar bestelde bij de HSL (heritage seed library). Vijftien boontjes (zaden) kreeg ik. Ik legde ze eind mei. Er kwamen prachtige roze-paarse bloemen aan en lange paarse, een beetje hoekige bonen. Een uitstekende boon, waarvan je je afvraagt waarom ze in de vergetelheid is geraakt.
Het lijkt wel of ze het midden houden tussen een snijboon en een sperzieboon.
18e eeuw (<1775). Frankrijk.
Bekend als de eerste paarse boon. Ook wel purple pod en blue podded pole genoemd.
Oogst: 60 dagen na zaaien.
Kan tegen wat extremere omstandigheden.
Mooie boon.
Lekkere boon.
Enkele hebben we geoogst en als sperzieboon “verwerkt”. Maar toen kwam Jacques langs. Onze Franse vriend en gourmand. Hij wist met stelligheid te zeggen dat ‘coco‘ erop duidt dat de bonen moeten worden gegeten. Niet de peul. Hij overtuigde ons.
We hebben ze laten hangen en oogstten van de week de gedroogde bonen. Het zijn er nu beduidend meer dan vijftien. In 2010 kunnen we zo “in productie”.
Sperzieboon
Even googlen. Alles en iedereen is ervan overtuigd en zegt dat het een sperzieboon is (snap bean, french bean, enzovoorts).
Maar is dit wel blue coco? Volgens enkele websites – Bestbrook (Nieuw-Zeeland), Local Harvest (VS) [de sites zijn uit de lucht, 28 augustus 2023] – duidt blue op de kleur van de peul en coco op de chocoladekleur van de bonen erin. Dat klinkt plausibel en dan heeft Jacques op een punt in elk geval gelijk: dat coco op de boon duit. U ziet de foto, ze zijn gebroken wit. Grijs-wit. Beige. Melkchocolade 🙂
Purple teepee, een laagblijvende sperzieboon die wij al jaren leggen, is net zo paars maar heeft wel bruine bonen zaden.
Jacques heeft gelijk
Heritage Harvest Seeds zegt: extremely rare, low quantity $ 3,95 – lijkt de uitkomst te bieden: de zaden zijn beige tot bruin van kleur. En dat is afhankelijk van de groeiplaats en aarde. Jong eet je de sperzieboon, ouder eet je de boontjes.
Zo zie je maar weer, we hebben allemaal gelijk.
