Daar is het dan eindelijk. De brief van Agentschap NL waarin ze ruim zeshonderd euro zonnesubsidie terugclaimen. Dit had tweehonderd moeten zijn. Regeltjes zijn belangrijker dan de realiteit.
Om kort te gaan: we hebben sinds 2007 zonnepanelen. Zestien stuks. Geplaatst in de subsidieloze periode. Want je bouwt groen of niet.
Ze liggen op een pand achter onze hoofdwoning. Op 1 april 2008 is de SDE-subsidieregeling ingegaan. Minister Cramer had beloofd dat die drie gekken (waaronder wij) die toch zonnepanelen zonder subsidie hadden aangeschaft, ook subsidierecht hadden. Aldus geschiedde. Maar door trage ambtenarij genieten we deze pas sinds 1 maart 2009.
Omdat de teruglevermeter kennelijk achter de voordeur in het woonhuis moet zijn, wordt daar alleen de netto opbrengst gemeten. Dus opgewekte zonne-energie minus verbruik in het bijgebouw.
Continuon was niet te bewegen om vijftig meter verder te lopen en daar de meterstand op te nemen.
(Lees De lijdensweg van de SDE-subsidie – lemma Bizar Gesprek.)
We hebben in het bijgebouw een meter die de direct opgewekte energie meet. In theorie moeten onze panelen pakweg 2400 kWh opleveren. Door ongustigheden (o.a. bomen) is dat minder. Maakt niet uit. Groen is goed. In 2011 hebben we 1644 kWh opgewekt. Gemiddeld wekten we rond de 1575 kWh per jaar op.
Dat de opbrengst wat tegenviel, is duidelijk. Dat we terug moeten betalen dus ook. Maar gemiddeld wordt netto gemeten 875 kWh – dus bij de teruglevermeter in de hoofdwoning. Dat betekent dat ons 700 x € 0,34 = € 238 per jaar door de neus wordt geboord.
Waarom?
Regels.
En regels zijn nu eenmaal belangrijker dan het doel.
(Ach, het gaat ons niet a priori om het geld. We kozen immers voor zonnepanelen toen er geen subsidie was. Maar dit soort rigide handelwijzen is gewoonweg ergerlijk.)
Lees ook dit:
