Een paarsrode risotto met radicchio (in Nederland ook wel ten onrechte rode sla genoemd – het is een chicorei, witlof). Een lekkere, wat bittere smaak.
- 320 gr arboriorijst
- 1 l groentenbouillon
- 1 st ui, gesnipperd
- 1 bol radicchio (roodlof, en foutief ook rode sla genoemd)
- 4 eetl olijfolie
- 10 gr roomboter
- 150 gr taleggio, in blokjes (of een grote hand Parmezaanse kaas, geraspt)
- 1 glas rode wijn
- peper uit de molen
-
Breng de bouillon aan de kook en draai het vuur laag.
-
Neem een grote pan met gietijzeren bodem (kasserol). Doe de olijfolie in de pan en fruit de ui op hoog vuur. Ze mag niet (te) bruin worden.
-
Doe de rijst er door en zorg ervoor dat de helemaal door de olie is gemengd.
-
Giet het glas rode wijn erin en roer tot het vrijwel is verdampt. Draai het vuur laag.
-
Doe de radicchio er in. Ze zal snel slinken. Giet er een pollepel bouillon op. Roer.
-
De rijst neemt de bouillon op. Doe er weer een schep bouillon bij. Herhaal dit tot de rijst beetgaar is (na ca. 20 minuten).
-
Risotto moet kruipen, mag dus niet te nat zijn. De rijstkorrel moet nog wel een beet hebben, dus niet door en door gaar.
-
Roer de kaas er door, een klontje boter en eventueel wat peper, en dien de paarsrode hap op.
1) Geen taleggio maar Parmezaanse kaas gebruikt. Ook heel lekker.
2) “This risotto is a typical Italian recipe of the winter period.” staat er bij het oorspronkelijke recept.
14 september 2008
Dit jaar is voor het eerst de radicchio gelukt. Maar deze wat bittere “sla” (familie van de witlof) eet je niet zo iedere dag. Gevolg is dat van de stuk of zes kroppen die ik had, er van de laatste drie eentje is gaan rotten (dank de natte augustus en september) en eentje is gaan schieten. Deze krop hebben we genuttigd.
Een lekkere risotto met een ietsje bitter. Een vergeten smaak!
5 maart 2014
Hoewel vaker gemaakt, hebben we nu de camera met macrolens klaar liggen. Foto’s opdat u het ook kan zien!
10 november 2022
Wat zullen we eten? Ja, iets spinazie-achtigs! Mrs M was het ermee eens. Maar in de moestuin zag ik dat onze erfgenoten rijk van de snijbiet en Nieuw-Zeelandse spinazie hadden geoogst toen wij op vakantie waren. Maar ze waren van roodlof afgebleven, zag er ook wat aangetast uit. De buitenste bladen niet meer fris en wat tekenen van rotting. Maar dat haal je weg en eronder zit een frisse, stevige paarsrode krop.
Toevallig hadden we taleggio gekocht, eigenlijk om dit recept met cavolo nero weer eens te maken.
