Eigenlijk is dit recept te flauw om op te schrijven, maar (harig) knopkruid wordt door menigeen als een onkruid gezien, terwijl het een Midden- en Zuid-Amerikaanse kruid/groente is. Het is ook behoorlijk gezond: rijk aan calcium, ijzer, magnesium, vitamine A en C. En een hoog gehalte aan mangaan, dat uitstekend is voor de spijsvertering.
Van Zuid-Amerika is de plant over de wereld versleept. In Groot-Brittannië is het in 1796 naar de nog steeds beroemde Kew Gardens gebracht en van daar ontsnapt. In Duitsland heet het Franzosenkraut, omdat het met Napoleon mee kwam. Nappie, bedankt! Knopkruid vermeerdert zich namelijk makkelijk.
Smaak knopkruid
Het blad is ietsje stevig, harig. Maar dat stelt niets voor. De smaak is zacht, niet uitgesproken.
Bereiding
Knopkruid scheiden in dikke stelen en zachte delen. De dikkere stelen van fijnsnijden en eerder in de soep doen. Bloemetjes kunnen er vanaf getrokken worden, om later over de soep te draperen.
De knopkruid in de soep doen en vijf a tien minuten laten meekoken. Het is stevig blad, dus het duurt ietsje langer.
Pureer met een staafmixer en breng de soep desgewenst op smaak.
Schep het in de borden en drapeer er wat bloemetjes over. Vrouwen vinden bloemen eten leuk. Mrs. M verwijt mij dat ik nooit ergens bloemen bij doe. Dan nu maar eens wel.
15 juli 2013
Potjandorie. Het is maandag, geen Wilde Woensdag, maar het moet kunnen.
In onze moestuin staat veel knopkruid. In de polycultuurTUIN ook wel wat, maar minder. Ik was het aan het wegrukken toen me een recept van Brigitte Habets met knopkruid te binnen schoot. Zij weet van wild plukken èn de voedingswaarde. Het is dus eetbaar. Ik zocht de plant op in Enzyklopädie Essbare Wildpflanzen en werd helemaal blij.
Huppekee, als extra ingrediënt in de soep die ik van twee grote courgettes (courges dus) van plan was te maken.
Mrs. M vond het een zeer smakelijke soep. Misschien dat de knopkruid wel iets toevoegt, want ik las dat gedroogd en vermalen blad als kruid wordt gebruikt voor soep.
