Eigenlijk doen we niet aan restaurantrecensies. Maar soms zijn er die, die lekker anders zijn. Zo ook Het Heimwee in Nijmegen. Trendsetter of tegen de stroom in? In elk geval zeer aan te bevelen.
Wij vallen voor authentiek en origineel. Wij zijn bijzondere fans van Ristorante Adriano in Heveadorp (Doorwerth) en De Kromme Dissel in Heelsum. Twee totaal verschillende keukens, maar telkens een feestje om daar te eten. En nu voegen we Het Heimwee eraan toe.
Regionale producten
Vijf jaar geleden startten Pim en Simone Ansink restaurant Het Heimwee aan de Oude Haven in Nijmegen. (Een haven die geen haven meer is maar in de Waalkade is geïntegreerd.) Met hun keuze voor zoveel mogelijk eerlijke, goede regionale producten en gerechten van subtiele eenvoud, zijn ze trendsetter of ze zwemmen tegen de stroom in.Sebastiaan Thorn Leeson is de jonge chef die de uitdaging niet uit de weg gaat. Zijn enthousiasme is aanstekelijk. In de keuken wordt hij bijgestaan door o.a. zijn niet minder bevlogen werkgever Pim. Verschillen moeten er zijn.
Chefs zonder en chefs met kloten
"Makkie," dacht ik, want ik ken heus wel wat goede Gelderse restaurants en chefs. Veel meer dan de drie die hierboven zijn genoemd. Maar Adriano is op zondagmiddag open, dus die viel af. En Tonny Berentsen van De Kromme Dissel had het wel gewild, maar die dag vierde zijn vrouw Rita een heuglijke verjaardag (en dat was geen smoes).
Dan het volgende echelon benaderen. Je zou zeggen: "Chef! Grijp je kans om je restaurant voor een groot publiek van pers en liefhebbers in de kijker te spelen!" Maar stuk voor stuk lieten ze verstek gaan. Faalangst? Misplaatste arrogantie? Via, via werd ik gewezen op Sebastiaan, de jonge hond van Het Heimwee. "Die doet het erg goed!" voegde een Nijmeegse chef aan zijn eigen nee-helaas-ben-ik-verhinderd toe.
Een half woord bleek voldoende. Sebastiaan Thorn Leeson van Het Heimwee ging de strijd aan met Pé Cardynaals van De Altena.
En toen kwamen wij
De Altena kennen we. Het Heimwee nog niet. En woensdag 20 oktober gingen mrs. M en ik er eten. Noblesse oblige, als organisator ben je ook wel verplicht wat terug te doen. De ontvangst is losjes en gastvrij. Chef Sebastiaan was die dag vrij. De sous en Pim bestierden de keuken (ja, de baas kent zijn plaats).
"Wij hadden eerst extensief gehouden varkens uit Millingen, maar nu hebben we nog iets mooiers," vertelt Pim enthousiast. Het Heimwee heeft gekozen voor vrijlopende varkens van EKO-boerderij 't Helder.
We kregen het volgende voorgeschoteld. En we genoten, hap voor hap, gang voor gang. Goed geportioneerd overigens, zodat je niet met ene "vol gevoel" het pand verlaat:
|
amuse 1 |
Kruimelkoekje met oude kaas van kaasboerderij Ravenswaard, Afferden |
|
amuse 2 |
Taboulet met couscous en ras el hanout mayonaise |
|
brood & boter |
Huisgemaakt Mariabrood van de elfzadenmix van de Sint Annamolen in Nijmegen en boter van Boerderij Groenhouten, Leuth |
|
gang 1 |
Paté van Heldervarken, balsamicomayonaise met daarin drie geweckte kersen gedropt, wat frisse salade en gegrild flinterdun zuurdesembrood |
|
gang 2 |
Zeebaars op de huid gebakken met mosseltjes en jus, prei (85 graden), venkel en tomaat. |
|
gang 3 |
Kemperhoen uit IJzevoorde, meiknol, wortel, crème pompoen, schuim knolselderij en Hanenberg Beeksbier jus |
|
dessert |
Parfait van witte chocolade, lemon curd, geweckte zuidvruchten, kletskopkrokantje, schuim van kardemom en citroen |
|
|
|
|
|
Groenten komen van Boer Koekoek, Nijmegen. |
|
|
Friandises, choco fudge, marshmallow van sinaasappel |
Ècht heimwee is zoetwatervis
Vis uit de Waal (Rijn) zou nog mooi zijn geweest. De waterkwaliteit is weer goed en men denkt aan het uitzetten van zalm.
Maar Nederland is verleerd zoetwatervis te eten: blei, karper, brasem, kolblei. 80% Van de mensen kent de namen niet eens, laat staan dat ze weten hoe ze smaken. We importeren nog wel snoekbaars uit polen, roken de paling naar de vergetelheid en zalm komt van Nutreco uit Noorse fjorden. Oh ja, forel, de oudste kweekvis, die zouden we haast vergeten.
