Ruud Schaafsma schreef een heel mooi boek over de nu nog weinig bekende landschapsarchitect Samuel Voorhoeve (1880-1948). Het heet Hoogtelijnen, omdat Voorhoeve hoogteverschillen in zijn ontwerpen toepaste. Deze tuin- en landschapsarchitect was een groot voorvechter van het bestaande, natuurlijke landschapsschoon.
Van 11 oktober 2025 tot 29 maart 2026 is in het Centraal Museum in Utrecht een bijzondere tentoonstelling te zien over hoe de relatie tussen mens en natuur door de eeuwen heen is en is geweest.
Het Europees Parlement heeft met 355 voor en 247 stemmen tegen gekozen voor het verbieden van woorden die naar vlees verwijzen, in vegetarische of veganistische producten. Maar wat feitelijk gebeurt is dat marktsectoren begrippen uit het publieke domein als hun eigendom claimen. En dat gebeurt ook met genen, natuurlijke eigenschappen. Dat geeft te denken.
Onder de titel ‘Oog in oog met wisent, ooievaar en eland’ is er een prachtig boek verschenen over Natuurpark Lelystad, dat dit jaar vijftig jaar bestaat. Het vertelt over de geschiedenis die begint met drooggelegde zeebodem tot aan de dag van vandaag. Intrigerend om te lezen en werkelijk prachtige foto’s.
Planten reageren op dichtheid, d.w.z. met zijn hoevelen ze op, bij wijze van spreken, op de vierkante meter staan. Ze beseffen dan hun verhoogde kwetsbaarheid, remmen de groei en steken de energie in de verdediging. Dit verandert de blik op de intensieve landbouw.
‘Al wat leeft’ is een prachtig en boeiend boek dat gaat over de tegenpolen Linnaeus en Buffon en de taxonomie van, inderdaad, alles wat op onze aardkloot leeft; het in kaart brengen van de natuur. Het is een stammenstrijd tussen systematici en complexisten, waarin het geloof, de kerk, zoals vaak een nogal dogmatische invloed heeft.
Willen we ons groene erfgoed verantwoord kunnen bewaren, dan moeten we in staat zijn om wilde inheemse bomen en struiken te identificeren. Dit is een vrij jonge tak van wetenschap en de Veldgids Wilde Bomen en Struiken is daarbij onmisbaar.
Jan Velema en zijn echtgenote zijn af en toe een weekje op Terschelling. Hij is een groenteman en heeft open oog voor wilde groenten en voorouders van onze gecultiveerde gewassen. Aan de hand van een maaltijd, vertelt hij over de zilte groenten die op Terschelling te vinden zijn.
Eind 2012 begonnen we met de aanleg van wat wij Eetbare Siertuin noemen. Nu, twaalf jaar later, is het tijd voor groot onderhoud. Het regenachtige jaar 2024 heeft zeker bijgedragen aan de invasie van kweekgras, maar ook onvoldoende onderhoud. We moeten nu ingrijpen. Want is dit een voedselbos of Eetbare Siertuin?
Boomtijd, zo luidt de titel van het boek van Beitske Bouwman. Het is een pareltje; geen dik boek, maar heel mooi, helder, fris en aandoenlijk geschreven. Het gaat over de relatie van een mens met een boom. Correctie: meer dan een relatie, het is een (tegen)natuurlijke vorm van verliefdheid. Zijn daar woorden voor?
Aangespoeld is een leuk en informatief boek over hetgeen je allemaal op het strand kunt vinden. De auteurs volstaan niet met droge feiten, maar geven ook context door achtergrondverhalen en anekdotes. Dat geeft een extra dimensie aan de strandbelevenis.
In een artikel in Science van 20 augustus 2024, wordt de invloed op het milieu van dergelijke gewassen tegen het licht gehouden. Want wat blijkt: veel onderzoek is gefocust op de korte termijn en voor het overige weten we nog veel te weinig. Er wordt gewerkt met genen, terwijl de consequenties op langere termijn onbekend zijn.
