terug naar de wortels, poging tot een groener leven
Wij zijn matig met vlees en als, dan van zeldzame rassen. Soms moet een van onze bonte bentheimer landvarkens worden geslacht. Die verwerken we van kop tot kont. We krijgen vlees van oudere zwartbles schapen of een heel enkele keer rundergehakt van blaarkoppen of wild.
Paté maken is niet moeilijk. Lever, vlees en andere smaakmakers, dat is de essentie. En soms geeneens lever.
Een stoofpot met lamsvlees, pompoen, pastinaak en zoete aardappel en nog veel meer. Niet erg moeilijk, wel erg lekker. Al met al er wel twee uur voor uit trekken.
Gekookte hammen wilde ik maken. Op de keper beschouwd duurt het proces 35 dagen. Het heeft een geur die, voor mij althans, onbekend was: een kaaslucht.
Ossobuco is in een rijke saus met tomaten, ui, bleekselderij en wortel gestoofde kalfsschenkel. Wij hebben varkensschenkel gebruikt. Het was goddelijk van smaak.
Balltjes van lamsgehakt gevuld met pijnboompitten in een tomatensaus. Eenvoudig en zeer smakelijk. Libanees.
Schapen- of lamsvlees, gestoofd, met tuinbonen en wat peultjes op Noord-Afrikaanse wijze. Makkelijk en heel erg lekker!
Rauw blijft koolrabi het lekkerst. Maar een keer warm? Dit recept met ham en rozemarijn (en een likje mosterd) smaakt uitstekend.
Altijd maar dat Aziatische gedoe. Ik wilde peultjes met pasta. Een geslaagd experiment: met spek, magere room en wat salie.
Peultjes en kip als een oosters getint gerecht met witte rijst. Altijd lekker.
Lever op zijn Chinees. Gemarineerd en geroerbakt. Ook voor degenen die niet zo gek zijn op lever, is dit een bijzonder smakelijk gerecht.
Bij de onderhandeling heb ik tevens één everzwijn bedongen. Op dat moment was de jacht erop nog niet geopend. Kort erna stond dit recept in De Volkskrant.
Konijn met olijven en pijnboompitten. Uit het Slow Food-kookboek. Slower kan dus niet. En daarbij gesmoorde aardperen met tomaat en ui.
