De krokussen en narcissen bloeien. De vogels zingen dat het een lieve lust is. De zaaikriebels zijn nauwelijks te bedwingen, maar houdt ze in toom. De IJsheiligen zijn nog ver en straks zit je met onhandelbaar grote, langgerekte, naar licht zoekende zaailingen.
In de Eetbare Siertuin was van meet af aan een hoek die geen bestemming (meer) had en voor allerlei experimenten werd gebruikt. Er staan en stonden dus best leuke planten, maar het bleef zo’n plek waar je langs loopt en denkt: daar zouden we eigenlijk eens iets anders mee moeten doen. En dat worden verfplanten, planten die gebruikt worden om het leven kleur te geven.
Er is nog een boon, de tepary-boon. We kennen al de pronkboon en de gewone bonen (de sperziebonen en haar vele verwanten), maar de Phaseolus acutifolius bestaat ook en al heel erg lang. Ze is weer in de belangstelling, omdat ze zeer goed tegen droogte kan.
In 2019 deden we mee aan het testen en telen van een viertal rassen yacon. Twee maanden na de oogst proefden we ze. Nummer 105 werd als lekkerst bevonden.
Wat te doen met de stammen van spruitkool en andere kolen? Graaf ze in. Maak een compostgreppel. Dus spaar ze even op als er en spruitplant kaal is geplukt, tot je voldoende hebt.
Het verwerken van houtsnippers en zaagsel in de grond vraagt extra stikstof, dat later weer wordt vrijgegeven. Dus het toedienen van een extra meststof of inzaaien met vlinderbloemigen (stikstofbinders) is raadzaam.
Tussen de feestdagen door en in januari worden de plannen voor de moestuin van het volgende jaar gesmeed. Successen van het afgelopen seizoen blijven en er is altijd wel wat nieuws en interessants te vinden. Dit is ons plan voor het komende jaar.
Het is de maand van het oogsten. Er wordt weinig gezaaid of geplant. We bereiden ons voor op de winter.
