De strijd tussen mens en dier duurt al een eeuwigheid en zal nog net zo lang duren. Als het aan mij ligt in elk geval tot alle muizen zijn uitgeroeid. Gisteren heb ik sla verspeend, vandaag was er niets over. Muizenvraat. Grrrrr. Maar ik heb 'm te pakken.
Het sneeuwt. Het vriest 's nachts licht. Wel mooi allemaal, maar het werk ligt stil. Zou het gezaaide het overleven?
Het is natuurlijk geen verrassing, maar toch wel een beetje een opluchting als al het zaaigoed weer opkomt. Een kijkje in de koude kas die ook wel warm kan zijn.
Hoe verheugd kan je zijn als onverwacht zaden toch blijken te kiemen. Dan blijkt maar weer hoe wonderlijk de natuur is. Dat gebeurde met Zeeuws knoopje.
Veel te doen in de moestuin. De siertuin moet maar even wachten, want de eerste groenten moeten worden gezaaid.
De eerste witlof onder dekaarde is geoogst. Eigenlijk iets te laat, want enkele struiken kwamen al iets boven de grond. Maar dan moet je niet, zoals wij, een maand op vakantie gaan.
Januari was niks. We kunnen ons nauwelijks heugen zoveel grauwe dagen achtereen te hebben geteld. Nu mag de gemiddelde temperatuur in die maand wel veel te hoog zijn geweest, maar we hebben liever zonnige dagen met een graad of tien vorst. Hoewel? De eerste tekenen van het voorjaar dienen zich aan.
De tuinbonen Express zijn vandaag in de koude bak gelegd. Netjes op 5 cm diepte, in rijen, wat dichter op elkaar dan ze over een maand of twee buiten worden uitgeplant.
Na enkele uren vorken en rapen zijn de laatste aardperen uit de grond gehaald. Gelukkig is het niet zo koud. Enkele fikse tassen vol gaan voor de laatste keer naar enkele vrienden en de restaurants in de omgeving.
De zeven platanen langs het pad naar achteren zijn omgehaald. Tot deze draconische maatregel is in de zomer van 2007 besloten, toen bleek dat de bomen wel erg veel zon uit de moestuin wegnamen.
Nu het eindelijk een beetje warmer is, is de aarde ook meer ontdooid. Ik denk dat de vorst er tot op 30 cm diepte in zat. Ik moet groenten rooien. Ons kerstdiner was ook al gewijzigd omdat de boel vastgevroren zat. Het “goud” zit voornamelijk in bed 1A. Schorseneren, pastinaken, salsifis. Maar de grond is nog wel koud.
Als nieuw lid word je overrompeld door de grote hoeveelheid documenatie die je wordt toegestuurd door de HDRA, de Henry Doubleday Research Association. Maar het is een aangename verrassing. Het lidmaatschap kent zo zijn voordelen.
